KAYANIN DA BİR KALBİ VARDI
Hırçın dalgaların yıllarca dövdüğü
Sahilde yapayalnız duran bir kayaydı o. Denizyıldızları ile dost Deniz yıldızları ile arkadaştı. Güneşin kavuran sıcağında Dimdik dururdu ismi gibi. Yanardı yanmasına ama Asla çıkarmazdı sesini. Dert etmezdi yalnızlığını Karanlık gecelerde Üstünde oturup dertleşirdi sevgililer. Üstünde kendilerinden geçip Sevişirlerdi kışkırtıcı yaz akşamlarında. Martılar tünerdi kimi zaman Yorgun kanatlarını dinlendirmek için. Duygu yüklü yaz gecelerinde Cıvıl cıvıl olurdu yanı başında sahil. Güneşin batışını seyrederdi sevdalılar. Aşk ve sevgi kokardı kumsal. Dakikalar öyle çabuk geçip giderdi ki, Gün ışığına daha doymadan olurdu akşam. Geceleri sakinleşirdi koca deniz Sallanıp dururdu alımlı alımlı Nazlanırcasına. İşte o zaman dost sanırdı kaya Mavi denizi. Unuturdu dalgalarının hırçınlığını Hep düşünüp dururdu Böylesine denizi hırçınlaştıranın ne olduğunu? Çarpan her dalgada vücudundan Bir parçanın koptuğunu anlardı hüzünlenerek. Ne yapabilirdi? Alın yazısı buydu. Kayaydı o,kaya gibi durmalıydı. Görenler kaya gibi duygusuz sanırdı. Oysa kaya olsa da kayanın içinde , Bir kalp saklıydı. Tanrım ,nedendi bu gelgitler? Kulakları sağır eden gürül gürül sesler, Sırdı elbette bütün olan bitenler. Toprağa bedenini sımsıkı bağlayan, Tanrı’nın elleriydi sanki. Hızla geçip giderdi yaz günleri, Sessizce dururdu denizin kıyısında Yapayalnız hissederdi kendini. Birden sessizleşirdi sahil Sessizleşirdi hayat. Yaz mevsimi bittiğinde Duyulmazdı kumsalda yürüyen Aşıkların ayak sesleri. Issızlaşırdı akşam olduğunda deniz Görülmez olurdu yakamozlar Avuçlarında tutup Okşayamazdı geceler boyu. Gölgesinde saklanamazdı çınar ağacının. Hüzünlenirdi sararan yaprakları, Birer birer döküldüğünde. Sonbaharda rastlanmazdı sevdalılara . Issızlaşırdı duygular,donuklaşırdı gönül. Soğuk kış günlerini Düşünmek bile istemezdi kaya. Sırılsıklam olurdu, Buz gibi soğuk dalgalar çarptıkça, Üşürdü ,titrerdi geceler boyu. Sığınamazdı kendini saracak kollara. Bir dosta hep muhtaç olurdu, Yüreğini ısıtacak bir sevgiliye , Hasret kalırdı. Böyle yaratmıştı Tanrı onu, O bir kayaydı Kaya gibi durmalı Gecenin karanlığında , Yıldızlara hüzünle bakmalıydı. Oysa onun da bir canı Onun da bir kalbi vardı. Ama kimseler bilmez Kimseler anlamazdı Tüneyen martılardan başka. 2009.Antalya.OSMAN ÖZTÜRK.. Bir Akdeniz akşamında hırçın dalgaların dövdüğü o yalnız kaya’ya yazılmıştır. |