TUHAF BİR ADAM
oturmuş bir bankete gelip geçene bakıyor,
elin de bir beyaz kağıt ...bir kalem not tutuyor, yakmış siğarasını çekince dumanı çiğeri bayram ediyor, kokuyor buram buram misler gibi, deniz yosunu sanki gecenin içinde parlıyan yıldız gibi almış sazı vuruyor teline, söylüyor kadife sesi ile diyor ki bir mantara iki çikolataya kendini satan da kömüre bulgura bedafa diye sıraya geçende ülkesini satana göz yuman da arın terinin hakkını aramıyan da anam avradım olsun topuna ben edem de çıldırıyor bu şehir bu gece çaktırmadan küfrediyor bize bizce İRFAN KÖKTEN |