Bir pergelin ayakları gibiydik
Bir pergelin ayakları gibiydik
Pervanesiydik birbirimizin Kâbe’siydik Ben sınırları çizdim Sen yükü çektin Dost değildi yaşadığımız çağ Düşmemizi bekledi köşe başında çakallar Çatladı fırtınalarda dudaklarımız Parçaladı ellerimizi kayalar Kavga da ettik Acı da çektik Ama hep buluştu ellerimiz Birlikte çekti suyu kuyudan Kilit taşımdın Sağlam durdukça yerinde Dağları sırtımda taşırdım Ama düşüverdin gülüm Düşüverdin zamansız Tamamlanmamıştı oysa henüz dairemiz Kolu kanadı kırık pergel gibi kaldım çaresiz (Haziran 2010) |
Acı da çektik
Ama hep buluştu ellerimiz
Birlikte çekti suyu kuyudan
Güzel benzetmeydi,kutlarım sevdalı yüregini,saygılar........