Ne yalana saklansın ne gerçek yasaklasın
Sen, ben veya o değil seni aşkın aklasın


Başlamak ve bitmektir eşyanın tekâmülü
Hangi şiir metheder ezelden solgun gülü
Âsumana hakimken umut rengi maviler
Hayat ki çepeçevre yanılgıyla örülü
Yarışta tüm avcılar ceylanı kim vuracak
Azatlığa yeminin sebatını kıracak
Yalan gerçek arası dokunan ince tülü
Ayırt edebilir mi bilinçten uzak ölü
Kim,hangi sevda ile göklere tırmanacak
Aşkın bekâsı için cehennemde yanacak


Ne gitmek ne de kalmak değil gönlün muradı
Mahşerde tek şâhittir bir tebessüm irâdı


Bitmeli, bitirmeli sonu belirsiz yolu
Susturmalı mutlaka yâre mübtelâ solu
Mâilse ihanete ihtimal varsa eğer
Bir cellat hevesiyle hemen kırmalı kolu
Yeşerse de koynunda elvan çiçekler ancak
Yıkık kale burcuna kimler dikerki sancak
İzâfî yaşamlarda herkesin ayrı rolü
Islatmamalı gözü ne yağmur ne de dolu
Menzil neresidir ki ölümüne varacak
Aşkın olduğu yerde yaşam bulup duracak


Sus ey kelâm söz düşmez akla aşk huzurunda
Bir nidâdır her nazar teslimiyet Tûr’unda


Sürgün düşüncelerde yanlışlı ve doğrulu
Bahaneler ki yıkık iklimlere savrulu
Kendini bulmalıymış aşka soyunan meğer
Ebedî bir yangının gülleriyle kavrulu
Hangi çiçektir yanıp gerçeği bulmayacak
Hangi güneştir senin şavkınla solmayacak
Alnıma damgalanmış ezelden sevi pulu
Rabbin üflediği ruh, özüm seninle dolu
Bil ki adın firakla asla anılmayacak
İdrâkim yanılsa da kalbim yanılmayacak


Gelme yok oldu artık benliğime sinen sen
Çoktan dâra çekildi seni bilemeyen ben


2009