SÖZÜN SUSTUĞU YERDENe yalana saklansın ne gerçek yasaklasın Sen, ben veya o değil seni aşkın aklasın Başlamak ve bitmektir eşyanın tekâmülü Hangi şiir metheder ezelden solgun gülü Âsumana hakimken umut rengi maviler Hayat ki çepeçevre yanılgıyla örülü Yarışta tüm avcılar ceylanı kim vuracak Azatlığa yeminin sebatını kıracak Yalan gerçek arası dokunan ince tülü Ayırt edebilir mi bilinçten uzak ölü Kim,hangi sevda ile göklere tırmanacak Aşkın bekâsı için cehennemde yanacak Ne gitmek ne de kalmak değil gönlün muradı Mahşerde tek şâhittir bir tebessüm irâdı Bitmeli, bitirmeli sonu belirsiz yolu Susturmalı mutlaka yâre mübtelâ solu Mâilse ihanete ihtimal varsa eğer Bir cellat hevesiyle hemen kırmalı kolu Yeşerse de koynunda elvan çiçekler ancak Yıkık kale burcuna kimler dikerki sancak İzâfî yaşamlarda herkesin ayrı rolü Islatmamalı gözü ne yağmur ne de dolu Menzil neresidir ki ölümüne varacak Aşkın olduğu yerde yaşam bulup duracak Sus ey kelâm söz düşmez akla aşk huzurunda Bir nidâdır her nazar teslimiyet Tûr’unda Sürgün düşüncelerde yanlışlı ve doğrulu Bahaneler ki yıkık iklimlere savrulu Kendini bulmalıymış aşka soyunan meğer Ebedî bir yangının gülleriyle kavrulu Hangi çiçektir yanıp gerçeği bulmayacak Hangi güneştir senin şavkınla solmayacak Alnıma damgalanmış ezelden sevi pulu Rabbin üflediği ruh, özüm seninle dolu Bil ki adın firakla asla anılmayacak İdrâkim yanılsa da kalbim yanılmayacak Gelme yok oldu artık benliğime sinen sen Çoktan dâra çekildi seni bilemeyen ben 2009 |