AH MİNE'L AŞK
*Ah Mine’l Aşk
Herkes bayılıp düşer, ben de ona şaşarım! Aşk bu kadar güzel de, ben mi göremiyorum? Diyorlar; ’’aşk olmasa, acep nasıl yaşarım! ’’ Bir ben mi bu havaya, birden giremiyorum? Biri diyor; ’’Öldürdü, nerden düştüm bu aşka? ’’ Bir diğerinin ise, şikâyeti bambaşka... Biri diyor; ’’Hiç âşık, olmasaydım ah keşke! ’’ Ne bu hâliniz diye, çekip soramıyorum... De ki, bu aşk kötüyse, neden bunca âşık var? Sevgililer yerlerde, neden hep dolaşıklar? Virüs mü, nedir bu aşk, herkese bulaşıklar? Bet benizlerini hiç, hayra yoramıyorum... Bana da bulaştı aşk, aldım gönlüme koydum. Zemheride kavruldum, aklıma kadar soydum! Alın n’olur, siz alın, ben bu sevdaya doydum! Hükmümü verdim lâkin, kalem kıramıyorum... Henüz nekâhetteyken ilk aşkın yarasından, Hemen bir yenisinin, geçme ha yöresinden! Mahalle baskısından, akraba töresinden... Titrese de ayaklar, yine duramıyorum. Ah ey aşk, sen yok musun, çul ettin ele güne! Nasıl da tutulmuştum, gözlerinin rengine. Sadakam varmış belli, ucuz atlattım yine! Aldım aşktan dersimi, artık aramıyorum... Antalya-2011/04 SÖZLÜK: mine’l aşk: aşkın elinden... |