14.11 2009 / 06:08

Ben, sevmem çaresizliğin etrafında
oyalanmayı!
kararsızlığın yok olması tarafında
hemfikirim,
kasımdan yana..

beni sorarsan:
kasımlardayım..
işim gücüm yok bugünlerde,
uğraşıyorum şimdilik
miskinlikle.

kasım bahçelerinde buluşup;
tutuşturuyoruz el ele alevleri,
bakarak gözlerimizin içerisine.
güneşi yakan, ışıltılı bakışlarından
korur; Kasım aşkının merhemi
sürüyorum korunaksız,
sancılarımın üzerine

sabahı karşılarken,
elinde tüfeği ile Aralık..
bir avuç dolusu hımbıllığın,
tohumunu serpiyor yine,
üzerimize aşk..

sadece bu kasımda,
şikayetsiz ve çaresiz kalarak
can sıkıntısından çöküyor,
veda’nın sisi bahçelere..

sadece on bir ay’a mı?
kasım kadınlarına da yakışır
gamzeli yüreği ile;
pembe yanaklı aşk;
kırmızı dudaklı tutku,
basar düşüncesizlikle
eteklerindeki ziline.
çitten serice atlayan koyunları sayarak
devam ederken, sayma sayılar
şaşırtır başlangıçtaki sıfırı!
doğal sayıların
doyasıya sıra hakkını yer,
etraf sıfırdan geçilmez,
bir türlü sıfırdan öte geçemez
uykulara dalışları…
kıvılcımın gözleri,
kasımda da yakar kadının,
ertelenen yarım ve
geç kalmışlarını..
bana,
ben sevmem deme!
seversin, dilin boşboğazlıklarını.
sus!
söyletme beni..
bende görüyorum işte,
senin gibi net her şeyi..
aralıkların bahçelerinde
hayatın merdivenlerinde
otuz yedilerin dinlenişlerini


senem Erdem