MASKEBu şehre geldiğimde, kaldırımlar tanıyor Size ne oldu dostlar, küsüp duruyorsunuz Dua ederken elim, göğe doğru kanıyor Ne yaptım ki size ben, neden vuruyorsunuz… Hüzünleri sizinle, dizlerimde uyuttum Gurbet beni bağrında, kor ateşe atarken Şifasız dertlerimle hep kendimi avuttum Ölüyorum diyorum, neden duymuyorsunuz Sizinle gezmedim mi? Gurbeti adım, adım Geceler tanır beni, tanır ıssız sokaklar Garibe çıkmış idi, hani ya benim adım Bilmez gibi halimi, neden soruyorsunuz… Tutup şu kollarımdan, bir boşluğa savurun Hak etmişim demek ki, çektiğim acıları Artık aldırmam size, vurun bir daha vurun İnsanlık, dostluk ölmüş, neyi koruyorsunuz… Gelmem! Yolum düşerse, bir daha ben bu şehre Sizin olsun hep sizin, gönlünüzden geçenler Maskelerin altında; aynı yüz, aynı çehre Değişen sade zaman, siz hep duruyorsunuz… Ereğli, 20 Nisan 2011 Yüksel Erentürk YILMAZ |
Sizin olsun hep sizin, gönlünüzden geçenler
Maskelerin altında; aynı yüz, aynı çehre
Değişen sade zaman, siz hep duruyorsunuz… "
Üstadım, şu günlerde ben işte bu hali yaşıyorum. İnanın her kelimesine katılıyorum. Vefa denen meret İstanbul'da semt olarak kalmış. Ne eski dost; ne eskimeyen dost kalıyormuş. Hem de çil yavrusu gibi. Şiirinizi bazı meclislerde okuyacağım. Tebriklerimle. Selamlar.