SEVDAM KANAT ÇIRPIYOR
öyle hüzünlü ki sokaklar
gökyüzü ağlıyor.. sokak lambasının ışığı vuruyor bedenime yürüyorum.. yağmuru ne denli sevdiğin geliyor aklıma gözyaşlarım karışıyor..yağmur damlalarına üşüyorum..ellerim ayaklarım buz tutmuş mosmor öpülesi dudaklarım nafile..uzanıyor elim karşıdan gelen gölgeye sen misin ?diye uzaktan bir ışık öylesine solgun çığlık çığlığa sevdam kanat çırpıyor ..sensizliğe sonsuzluğa bir dam altı arıyor gözlerim üşüyen bedenimi saracak nafile..yorgun ayaklarım yağmurun ıslaklığı yetmiyor kurumuş dudaklarım kokunu duyuyorum yağmur kokusu yerine gölgeler avutmuyor nafile gem vuramıyorum özlemime kıyamıyorum sevgime söküp atamıyorum sevdam kanat çırpıyor..sensizliğe sonsuzluğa... mehtap şentürk 1994 istanbul.. |