AYRILIK
aşk diye bir şey yaşıyordum
ne tek taraflı demeye dilim varıyordu ne de karşılıklı olduğuna ispatım gitmekti asıl niyeti biliyordum git demem için gözlerime bakıyordu ne bitmeyi becerebiliyordu ne de gitmeyi git dedim can evimden azat ettim yüreğimden aklı sende olmayanın bedeni senle olmalımı? eğer inceldiği yerden kopmasına izin vermessen gün gelir en sağlam yerinden kopar işte o an anlamıştım aslında bana hiç gelmediğini hayatıma hep eğreti durduğunu ben evde yokken gitti sırtımdan vurarak oldu gidişi bir notta yazıyordu bitişi sen istedin gitmemi gittim... oysa ben yolcu edecektim eğer git diyebilecek kadar güçlüysem susarak uğurlamasını da bilecektim ya da :sen bu hayatta gördüğüm en hoş’çakal’sın diyecektim... mehtap şentürk |