Ben’ki,
Nasılda savurmuşum yüreğimi
Uçurum başlarından boşluğa.
Nice imkansız sevgiler
...Irgalayıp Harman etmiş gönlümü.
Yağmur yerine,
Hasret ve özlemler yağmış üstüme.
Geceler boyu,
Sokak lambalarıyla dertleşmişim,
Isınmak için bir fırına girmiş
Sıcak ekmeğin buğusunda seni düşlemişim.

Ben’ki,
Hasretin buz kesmiş kollarında
Üşümüş,donmuşum.
Aşk denilen bu yolda,
Olabildiğnce yorulmuşum..
Can kırıklarım içerime battıkça
Yalnızlık yüreğimi yaktıkça
Ayaklarıma batan dikenlere aldırmadan
Aşk yolunda yürümüş,
Gelip gözlerinden yüreğine konmuşum.

Ben’ki,
İkinci otuz yaşıma giderken
Nice fermansız sevdalarda
Dermansız dertlere düşmüşüm..
Fırtına benzeri Aşk rüzgarları
Hasretin en kuytu köşelerine savurmuş beni
Sanki ömrümden ömür,
Bedenimden can vermişim..
Oysa her dibe vuruşun bir çıkışı varmış meğer.

Ben’ki,
Sana bu Şiiri yazarken
Rastlamaktan umudumu kestiğim
Vuslatın adresindeyim şimdi..
Sevgime inandığın,
Yüreğime dokunduğun
Ve...bana verdiğin için sevgini
Yüreğimi ayaklarının önüne atıyorum.
Sana yıllanmış,yorgun ve örselenmiş
Ama...sevgi dolu bir yürekle
Sevgimi vermek istiyorum...


Ben’ki,
Nice tövbelerden sonra
Seni seviyorum...


A.Nevzat Uçar.
08/Nisan/2011...Saat:14-05.
Tuzla İstanbul..

Nevzat Uçar


(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.