canım babama..



açtım gözlerimi sensiz gelen sabaha
dünya durmamış dönüyor etrafımda
sensiz başladığım gün nasıl geçer acaba
biliyorum eskisi gibi bakamam ben hayata


dostlar yüzüme bakıp haydi artık unut diyor
gözlerimde oturduğunu kimseler göremiyor
ıssız kalabalıklarda seninle konuştuğumu
dilim cesaret edip de onlara haykıramıyor


unut sözcüğü ne kadar da kolay söyleniyor
ama nasıl yapacağımı kimse bana öğretmiyor
bir el kitabı var mı bunun nasıl yapılacağının
işte bu konuda bana yardımcı olunmuyor


bir günlük tutmaya başladım çevremdekilerden habersiz
gönül kalemimin karaladığı sadece ikimiziz
gözyaşlarım ıslatır sayfalarını sebepsiz
böyle mi sürecek kalan ömür yanım hep seninle ama sensiz


unutuş kuyularına ruhumu çekip durmayın
unutursun diyen diller yeter artık konuşmayın
yeni doğanın merakıyla bakmak istesemde dünyaya
ilk göreceğim renk onun mavisidir bunu sakın unutmayın..



A.G.T aralık’2010