Cennete Dirilmek
Ben ölüydüm inan
Ölüydüm cesetdim liyme liyme Kokmuştu etrafa Öyle bir hal ki Yaşayan değil gerçekten Her gün aynı merasime giden Yedi sekiz saatlik zaman Otur kalk, Ve uyu, Yaşam değil ki Ha bir kaç metrelik çukurda geçmiş Ha kocaman yeryüzünde gidip gelinmiş. Ne oldu neydi bu ölü ruhlar aleminde işim Nasıl dirilirim diye düşündüm Evet düşündüm... İşte buydu buydu çıkış yolum Futursuzca, engelsizce düşünmek Önüme çıkan her putu devrip yere Bin parçaya bölüp, her bir yerini yeniden Yeniden ele almak: Bunu yapan bendim Put benim putumdu Yıllarca ölü kalan bu put değil asıl Bendim, Benim putlaşan düşüncemdi. Evet, sıra sıra kelimeler ezberledim Vatan, millet, para, iktidar, kadın, güç, şehvet Her birini yücelttikçe yülcelttim. Günler gecelerce döndüm Etraflarında Kabe belledim. Yalan değil Merkezimde Allah değil Yaratılan Kendimce yontuğum putlarım vardı. Elle dokunmuyordum belki ama Kafamın içinde büyük tapınak Kalıplaşmış bir tören alayı Her gün resmi geçit töreni En önde bir top arabası Ve ölü ruhumu taşıyorlar... Durun, Hey sefil inanç Durun söyleyin Şu Kainat ayet değil mi? Oku emrine muhatap olan biz değil miyiz? Hadi söyleyin ölüm ne Hayat ne? Ebedi bir Allah’ı bilmeden yaşamak Ölmek değil de ne? O zaman anladım Cennet bu Cennet ölümsüz olmak Daha dünya da iken Bilmek Rabbini O zaman, Eğildim eğildim Seccadem üstüne Göz yaşlarımla dirilen benim. (Nisan 2011 İstanbul) |
Bilmek Rabbini
O zaman,
Eğildim eğildim
Seccadem üstüne
Göz yaşlarımla dirilen benim.
yalan dünyanın telaşına öyle kapılır ki insan maneviyattan uzaklaşır...aslında....insan özüne dönse...dönebilse...birçok güzellik bu dünyada onu bekler......çok güzeldi..kutlarım..saygılar selamlar..