PASLI YIĞINLAR
Artık seninle bir anılmaz adım
Ne yolum düşer sokağına Ne karşılaşırım, Yanan yüreğimi söndürür gururum Saçlarıma ak düştükçe bende alışırım... Girsemde çıkmazlara Aramam bir yol Ne derdime yanar,ne kaygılanırım Kırıklar içinde sancılansada kol Düşe kalka elbet bunada dayanırım... İstemem bir tek ışık karanlığıma Gündüz düşen gölgeme Gecede sarılırım, Ayıkkende sarhoş gibi kaldırımlarda Uyku aramaz gözlerim acıdan kıvrılırım... Zincirlerim gövdemi paslı yığınlara Sığınmam eskisi gibi hatıralara Kaybettikçe umudumu gözyaşımı siler Ne sarılacak kefen, ne bir mezar ararım... Kaybolur bakışlarım hüzünle semada Yeri gögü inletir sessiz cefalarım Amelim açıldı iki melek kolumda Cennetle cehennemin ortasındayım... 16.04.2011__01:17 |