MELEĞİN SESİ İSTANBUL'DAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın evlatlarım vardır
Yatmadan önce hala çocuk dileklerim semada,
Taki sabah güneşiyle yüzüm gıdıklandığında, Açık olmayan pencereye rüzgar vurduğunda, Anlarım; o meleğin sesi doğruymuş solumda.. Gözlerim zorla açılırken şu maviliğin koynuna, Tanrı’mın çizip,boyadığı sınırsız bir nokta tabloya, Sabahın kutsal huzurunu yakaladım avuçlarımla, Anlarım; o meleğin sesi doğruymuş solumda.. Bak kollarım açık şu anda mavili pamuklara, Gözlerim yukarıda hala bir şeylerin sorusunda, Gemiler o anda bacasından, siyah çığlıklarında, Anlarım; o meleğin sesi doğruymuş solumda... Mavi bir uçurtma,düşlerimi taşır semalara, Yorgun oysa gün ,zorladığım ipini tuttuğunda , Süzülen semalara yılların düşleriydi aslında, Anlarım ; hala o meleğin sesinin varlığına.. |
BENİM GİBİ
Bahara cemre düştü, yüreğinde bin çiçek,
Tomurcuğunda uyur, çeşit çeşit böt, böcek,
Kimbilir daha ne var yaşayacak, görecek
Hakkımın rahmetiyle buluşacak onlar da..
Güneşten besin alıp, suyuyla yıkanacak
Gündüz olup açacak, geceyle saklanacak
Kimbilir hangi renkle, allanıp, aklanacak
Yapraklarıyda her ton yeşerecek onlar da.
Biz kulların kaderi, bahtları verilecek
Bir zaman karşısına bir sevda belirecek
Belki huzur bulacak, belki de delirecek
Benim gibi kederi taşıyacak onlar da...A.P.MORKOÇ