ve..
hayat saygı ile yaklaşıyor insana
gizlenmek istediğinde engel olmuyor kendine sakladıkların için ’hadi’ demiyor arkandan inatla seni iteklemiyor sessizce usul usul sana eşlik ediyor ve sen.. sonunda ifade edemediğin her şey ile başbaşa kalınca sorguluyorsun neden bu kadar yordum kendimi ? neden bu kadar saklandım kıyı köşelere ? neden bu kadar yüklendim yüreğime ? neden bu kadar duymamak için direndim yanıbaşımdakilere.. ve aslında.. ne kadar kısa bir süre için gelmişiz meğer dünyaya elde avuçta kalansa geride bırakacağımız anılar ve dudaklarda kalan ufak bir tebessümden başka o da yâd edilip hatırlanırsa bizden yana miras sayılırsa.. A.G.T şubat’2011 |