Karanlıklara atışın yokluğunla boğusun
Gidişin beni terkedişin hala aklımda
Sensiz seninle olan heryerde
Ben aşka hasret giderim
Biliyormusun hala kurumadı
Gözlerimdeki tuz gölü
Bu kadar yağsaydı gökyüzü
Kurak çöllleri yeşertirdi
Ama yine de bilemem
Bu acı tada dayanabilirmiydi toprak
çat diye çatlarmıydı orta yerinden
Ama sen ah sen
Dönmedin hala gittiğin yerden

Hatırlarım beraber geçen o güzel günleri
şaçlarına taktığım kır çiçeklerini
O sahili o parkları nasıl unuturum
Seni nasıl unuturum
Ardından yüzlerce şiir yazdım sana
okuyanlar şaşırdı bende ki aşka
Kimi dedi bu çocuk çok başka
ah sana yazılan benim şiirlerim
her mısrasına aşkımı işledigim şiirlerim
buram buram hasret buram buram sen kokan şiirlerim
Bir satırına bile değmeyecegin
Benim şiirlerim
Sende okumuşsundur elbet
bir yerlerde sesim çalınmışdır kulağına
acaba bu şiirler bana yazıldı dedin mi hiç
kendini benim gözümle görebildin mi hiç
dinle bak

.................
xxxxxxxxxxxxxxxxx
.................


duydun artık değilmi
işittin sana ettigim feryadı
tek bir kere açıldı kalbimin kapıları
kapanmadı kapanmıyor kapanamıyor
Bu nasıl bir aşkmış ki bendeki
bitmedi bitmiyor bitemiyor
adanmış en güzel ayrılık şiirlerinin yazarı oldum
hüzün koydum göbek adımı
o kadar büyüktüki çektiğim çile
sensiz sanki kabir azabıydı her an her saniye
şeytan azapta gerek derler
Bense seni seven ask dolu bir yürektim
Bana layık gördüğün bu ayrılık
azaptarı doğurdu
Kırılan bir kalbin en karanlık hücresinden.


azaptar