Toprak susuz beklerken tohum sesini duyar
Rahmet bulutlarından bengisu iner yağmur
Gülzardan işaret var tiken bile bahtiyar
Yer yüzünde heyecan son anda diner yağmur

Dal dal ve yaprak yaprak baharı soluklanır
Yabani kök ne varsa tamamı ayıklanır
Haşir misal diriliş ölüler sayıklanır
İsrafil nefesinden hayatı sunar yağmur

Toprağa ısı verdi hayata ışık saldı
Zemheriden soğuğu geceden kara aldı
Çiçeklerde can suyu gülde kokusu kaldı
Bakir kızlar zülfünde gözünde donar yağmur

Şebnem ile gülümser gün doğumu her zaman
Ova dağ ve bayırda çekildi sis ve duman
Gerçek renk gerçek yüzü gösterir ayna her an
Çirkin bile mesut güzeli oynar yağmur

Yağmur bu yağmur gökten rahmet olarak yağdı
Mevsimlerin bahara dönüştüğü bir çağdı
Renk renk çiçeklerin en son gül açtığı bağdı
Tüm zamana kök salan bir ulu çınar yağmur

Akıl kendini sende buldu sende uslandı
İlk kelime seninle ilk söz sende ıslandı
En başından en sona bütün sana yaslandı
Abı hayat akıttın kurumaz pınar yağmur

Yerde gökte ne varsa seninle anlam buldu
Damlanın düştüğü yerler deniz oldu duruldu
Duldaya kaçan yandı ve rüzgarda savruldu
Külünden bahçeleri eyledin imar yağmur

Zamanın damarına kesintisiz akarsın
Düne bu güne değil yarına da bakarsın
Ezel ebed dalında miski amber kokarsın
Suyundan içenler mest ebedi kanar yağmur

Viran olmuş bahçeler senle abad olacak
Suyun değmeyen dallar kuru odun kalacak
Düştüğün tarlalarda kırmızı gül dolacak
Aşkını sevgini hep gönüller anar yağmur

Göğün rahmeti sensin yer bereketi senden
Özü korudun kuru şekilden ve desenden
Hayatı besledin sen Hak yelinde esenden
Mayan ile yoğurdun ehli zevk banar yağmur

Sonsuzluk kervanının başını sen çekersin
Gönüllere aşk sevda tohumu sen ekersin
Senden ıslanan ere gül suyunu dökersin
Aşkın ocağında kor sürekli yanar yağmur

Yağ yağ üstüme sönsün yüreğimde ki ateş
Denizler okyanuslar olmaz bir damlana eş
Toprağa nem ver tohum boy versin görsün güneş
Gülzar olsun bu dünya kalb kırık onar yağmur

ABDULKADİR YILDIZ