RUHUNA ELVEDA AŞK DİYORDU
deli kanlı sanmış bağlanmış bir kere,.
hiç çekinmeden onun için ölebilirdi öylece ortada kala kalmış , çekip gitmiş bir vijdansız oynanmış çok sevdiği guru ile yanan bir ocağın ateşine düşmüş ruhu kor kıp kızıl ateşde ateş gibi yakmış bağrını ihanet kurşun gibi girmiş yüreğine, bu şerefsizin iki çift sözü pınar gibi yaş düşüyor gözlerinden değiyordu tenine fırtınası göz yaşının, kopuyordu kıyamet ruhunda deprem oluyordu hayatın da , inaçlarını kaybetmiş, yitirmişti sevda denilen çiçeği kalbinde, ve gömüyor du aşk denilen inancı, buz gibi bir benden et kemikten, ibaretti o artık ruhuna elveda aşk diyordu, yakıyordu kor bir ateşte sevmemek üzere gömdü maziye örtü üstünü duvarla çekip gitti uzaklara İRFAN KÖKTEN |
Yazan yüreği içtenlikle kutlarım.
Selamlarımla...