hiç yeri değilken, insanın aklına bir şeyler düşer.
ne de olsa , şairin deyimiyle, “el değmemiş evcil acılarımız vardır.”
acıyı anıya dönüştüren zamandır.
zaman -belki de- bu nedenle, her şeyin ilacıdır.

yaşananlar,belgesel film şeklinde kayıt altına alınmazlar.
zamanla, etkileriyle gelir belleğimizin kapısını çalarlar.
hatırlanırlar; bazen buruk bir dudak bükmesiyle,
bazen de derin bir geçirmeyle veya acı bir tebessümle.
bilinmeden yaşanırlar, yaşandıktan sonra bilinirler.

adı konmamış yaşanmışlıklar vardır,yaşanması gerektiği için yaşanan.
hazırlıksız gelir insanın başına
(aslında; insan hangi konulara yeteri kadar hazırlıklıdır?)
zaman içerisinde anımsanan,belki de anlatılan
dinleyici şöyle diyebilir:
-iyi işte güzel bir anı olmuş!


oysa ki, yaşananlar “anı” olsun diye yaşanmazlar, yaşandıkları için “anı” olurlar.