Ey Dost
Yazdım gerçekleri dünden bu günden
Gördü dokuz köyden kovdular ey dost Yoldaş bulamadım candan gönülden Çölde yapayalnız koydular ey dost Kimi sürüklendi devran arkından Kimi hançerledi vurdu sırtımdan Bilsen neler çektim kendi ırkımdan Beni halden hale koydular ey dost Kimse birbirine güven duymadı Saygı unutuldu seven olmadı Taşı taş üstüne koyan olmadı Yurdu pazarlara koydular ey dost Dostu dostlarına düşman ettiler Sevip sevdiğine pişman ettiler Tembel miskinleri hışman ettiler Nefret tohumları koydular ey dost Arif doğru yoldan zerre ayrılmaz Kessen bile tırnak etten ayrılmaz Ölüm Serhati’ye uzak sayılmaz Canım yerden yere vurdular ey dost |