DÜŞ ARTIK YAKAMDAN HÜZÜN
*Düş Artık Yakamdan Hüzün
Tası tarağı toplayıp, gitti çoktan sonbahar Hazanla kışın gidişi, nevbaharı getirir. Bakın, doğa canlanıyor, geldi işte ilkbahar! Bulut gibi çiçeklenen, dallar beni bitirir... Esin bahar rüzgârları, karı, buzu götürün! Koşun boz bulanık seller, coşun, taşın, köpürün! Pınarlardan akan sular, hüznü silin süpürün! Tabiatı uyandıran, yeller beni bitirir... Sevdâları canlandırır, âşıklara can verir. Firâr eder dargınlıklar, tüm soğukluklar erir. Rengârenk çiçekler açar, içimi yer kemirir! Nevbaharla gelip geçen, yıllar beni bitirir... Gördünüz mü ilkbaharı, kıpır kıpır kaynıyor! Doğa birden şenleniyor, kütürümler oynuyor! Her taraf zümrüt misâli, koyun, kuzu çiğniyor? Yamaçlarda kıvrım kıvrım, yollar beni bitirir... Düş artık yakamdan hüzün, bak artık bahar geldi! Bir ayrı gülüyor yüzüm, beklediğim yâr geldi! Alev alev yanar güller, al goncamda har geldi. Bülbüller hep figan eder, diller beni bitirir... Antalya-2005 Halil Şakir Taşçıoğlu |