Karşı karşıya
Vazgeçtim, vazgeçtim ben sokak, sokak gezmekten
Uyanmayan bedeni topuklayıp ezmekten Çekildim utanarak bakmadan hiç arkama Korktum ki sarılacak kaldırımlar yakama Adımımı eşik den içeriye atınca Ortaya çıkmış oldu umulmaz bir sakınca Dikildi bir kaldırım kapımın tam önüne Rastlamak mümkün değil gideceği gününe Mahpusum artık bende kafeste bülbül gibi Görünmüyor düştüğüm uçsuz kuyunun dibi Bütün cesaretimi toplayarak yürüdüm Gelmeyen bedenimi direndikçe sürüdüm Nihayet kaldırımla karşı karşıya geldik Şehirden ayrılarak sakinliğe yöneldik Bir sekiye oturdum çınarın gölgesinde Birbirimizi seyre daldık bülbül sesinde Ne kaldırıma doydum nede kaldırım bana Bu rüya bitmez her hal ne lüzum var yalana |