GERÇEKLE YÜZ YÜZE...
Zaman,hırçın bir nehir gibi akıp geçerken
Kovalarken yıllar ardı ardına birbirini Geçince aynanın karşısına Bakıyorsun ki gerçekler apaçık ortada. Saçların ağarmış,omuzların çökmüş Solmuş yüzünde derin çizgiler oluşmuş Hani diyorsun,şimdi nerede? Ne kalmış o günlerden geriye? Sonra,dönüp de şöyle bir çaresizlik içinde bakıyorsun maziye O benim dediğin yılların Çoktan geçip de gitmiş olduğunu görüyorsun. Keşke diyorsun,ah keşke... Lâkin,artık hiçbir şey para etmiyor Acıların bir törpü gibi Ömrünü tezden bitiriyor. Her güzel şeyin bir sonu olduğunu Bilemiyor ki insan yaşamadan. O yıllar süren koşuşturmaca Hayâller,beslenen umutlar,deli dolu yaşam... İşte hepsi burada son buluyor. Acı ama Gerçeğin karşısında İnsan ne kadar çaresiz kaldığını,bir kez daha anlıyor 09.12.2002 Erman Ulusoy Kırklareli |