EY GÖNÜL !
Ne cevap ararsın yorgunluğuna, be Ey Gönül !
Dert dolu şu dağları sen aşmadın mı ? Sularını biriktirip sel gibi taşmadın mı ? Dereleri geçip okyanuslara ulaşmadın mı ? Her elini verene hep kollarını açmadın mı ? Dağda sensin, okyanusda... Bil bunu Ey Gönül ! Nereye gitsen yükün ağır, kurtulamazsın külfetten. Sen yine korkma, heleki hiç yorulma gülümsemekten. En zifir gece aydınlıklara doğar, karanlık gebelikten. Unutma Ey Gönül ! Yürekler beslenir hep umut etmekten. -vedâti- ( Vedat Topuz - 25/10/2010 ) |