KİN KOKUSU
Kan akıyor şehrin kollarından oluk oluk
Ve ben Saçlarımı örtüyorum kin değmesin diye Dışarıda silah sesleri Ölüm korkusu sarıyor kalemimi Somyanın dibine oturtuyorum yüreğimi... Hiç bir iklime ait değil bedenim Kaçmalıyım bu kentten İnce belli bardakta demli bir çay ısmarlamalıyım Bin yılın ahı çökmüş küskün dudaklarıma Şiirler tüttürmeliyim aynı masada Sonra alıp ağır başımı Bilmediğim sokaklara atmalıyım yorgun bedenimi Tanımadığım biriyle koyu bir sohbete dalıp Ait olmak istediğim hayata aitmişim gibi tanıtmalıyım kendimi Büyük aşkımdan dem vurup Ah’lı başlayan cümlelerle hayırsızlığına dokunmalıyım Anlatmamalıyım aslında Kimseler bilmemeli vefasızlığını Kin kokmamalı dillerinde yaşlı teyzelerin Vedalaşıp kimsesizliğimle, sessizce yola koyulmalıyım Doğuramadığım bebelerimi salıncakta kucaklamalıyım Seninle buluşmalıyım adı konmamış bir boşlukta Atmalıyım kahrolası kıskançlık belasını üstümden Değil rüzgar başka bir ten değse tenine kıskanmamalıyım Hafiflemeli omuzlarım Ve asırlardır yapamadığım bir şeyi yapmalıyım Terketmeliyim seni Bu şehirde kalmalısın sevgili... Kimliğini bırakıp bu isimsiz şehirde Dönmeliyim viran kentime Şairden duydum "Yakacakmış bu şehri" Sen burda olmamalısın sevgilim... Kıyamet dökülüyor şehrin dilinden soluk soluk Ve ben Seni kaçırıyorum kan değmesin diye Sokaklarda sur sesi Ölmen korkusu düşüyor gözlerime Yüreğimden uzaklara oturtuyorum nefesini Hiç bir iklime ait değil sevdamız Leş gibi kin kokuyor Ölüyor bu şehir Ve toprak kabul etmiyor.... Arzu Buse ERASLAN 01.04.2011 02.03 ANKARA(Hüzün Diyarı) |
imgelerin çok güzel kelime gücünü şiir gücünü zaten biliyorum
kutlarım