gözlerım kan kusuyordu kırık kalbıme
her akan damlada lanet okuyordu
içindeki sevdaya, bitmek bilmez bir susuş saklıydı
dudaklarında koyu bir burukluk
üzüntü nüksetmışti içini
kahrolmayacaktı gidişlere
hala dönüşleri beklıyor olmayacaktı artık
umutları onarılmasını istediği sadece kalbı için
huzur,mutluluk,tebessüm,vicdan
kaybetmeyeceği, bunun için savaşımlar vereceği şeylerdi
ansızın hayatın ona her türlü oyun oynacağını
bazen mısafir olup sevınçlere akacağını..
yıne de bazen de içlenip oturup ağlayacağını
ama sonra güç bularak ellerıyle bulutlarını
kendi acısını yıne kendi sileceğini biliodu
evet ben istersem ben izin verırsem
acı kapımı çalacak ya da gülüşler çicek olacaktı
açılan bir yaşamın tomurcuğunda gizli hayellerım
ne görür ne yaşar hislerım bilemem...