Karanlıktan Aydınlığa
Parmaklıkların ötesi korkunç karanlık
Müebbet müğlaklar arşa gebe Kahpe kahkahalar inler çığlık çığlık Rızkımı kesen bu nasıl bir gece ? Kurumuş dualarıma susuz gülümseme Ruhumdan süzlür semavi bir bilmece: Duyulmayanlar duyulur Ressamın eli kulağında Beni mecnun eden şu titreyen toprak Gel diye çağıran, bu hangi Leyla ? Nimetlerde kesilirmiş bir gün Gül tene, benek benek karalarda konar(mış) Üzerinde avuç avuç Karıncalar da gezer(miş) Bir gün sen de inlemeyi kes Duy o masum ayak sesleri Şükür yazan ayetleri görmeye az kaldı ! /// Öteyi gördüm beride kaldı aklım Beriyi gördüm ötede kaldı yarım Beni bütünleyenim Sende kalsın diğer yanım Çehremde bir fırça darbesi eksik kalır Karaları düğümleyen Tek damla aydınlığım 30 Mart 2011, 20,15 pervane |