...ÇIĞLIK...
Sessiz bir ağustos sabahı
Güneş kendine gelmemişken Yeni güne başlamak için Meydan okurken serinliğe Bir çığlık kopuverdi Kalabalık sessizlerden Her isteğin rolüne büründü Kavuşmuş gibi Sahtesinden bir gülüş Gerçeğinden acılar kalbinde Ellerinde koca delikler Tabanında ince sızı Gözbebeğinden Renkler dökerek Ümitleriyle vedalaştı. Ve yine bir sabah Güneşin de çaresiz kaldığı Soğukluğu alarak yanına Susturdu çığlığını Gömdü kendisiyle sessizliğe... ASLI DEMİREL... |
http://www.edebiyatdefteri.com/index.asp?istek=tum_siirler&k=detay&siir_id=4572
tebrikler