Dağ kokulu şapkamla merhaba dedim bu kente
Kaldırımsız isteklerini getirdim küçük kasabaların
Gözlerinizi toprak altı metrolarda gizlediniz
Oysa Ali ile Abdullah bir yumak sevgi göndermişti
Yüreklerde dokunsun
Üstlerine giyinsin
Buralara gelsin diye...

Ama yoktunuz;
En ümitli bakışların yerleri
Damla damla aktı tonlarca acının ağırlığınca...

Aşklarınız;
Hüzünle umuda giden
Otobüs koltuklarında dinlenen şarkıların sözlerindeydi...

Gerçekler;
İşsizlikten yıkılıştı vitrinler önünde.
Anadulu’nun topraklarından kopmak
bir ananın çocuğunu yitirmesiydi.
Yeraltı tünellerinde yeşermedi bu sevda ağacı.
Dağlar ardındaki selam
Güneşli yol yürüyüşlerinde radara yakalandı...

Dağ kokulu şapkamı Özgürlük parkına bıraktım.
Muhteşem aydınlıkların içinden gördüm karanlığı
Köy çocuklarının sessizliğini duydum çığlıklarında kentlerin.
İsyanımı duyurusuz yitirdim kalabalık caddelerde
Denizdeki yakomozlarda noktalandı sonu ümitlerimin.
Yüreğimin kalan sevdalarını
Aç martıların gagalarına verdim...


27 Mart 2011
Gebze/Kocaeli


Esat Kurt