Sensizliğe Çare
Hicran oldu sensizliğe çare bulamayışından gönlüm
Hiç geçmeyeceğin sokaklarda gölgeni aramak için nöbete tutuldu.. Biliyorum her yeni gün yeni bir umut Gün doğmadan neler doğarda belki Ama sen hicran bakışlım Ya gün doğmasın istiyordun Ya da günün hiç batmadığı bir diyarı Mesken eyliyordun, Her doğumu Bekleyişimden habersiz Doğmuyordun bu köhne şehrin Köhne sokaklarına, Semaya kaldırıp başını Yalvaran gözlerle beni Görmüyordun.. Alıp başını gidişine terkedildi her şey Camı niçin kırılmıştı Nasıl kırılmıştı bilmediğim Köhne odam yetmezcesine Önce sokağım Sonra şehrim Sana köhnece susuyordu, Bir ben kalıyordum Yokluğuna rağmen Gün batımlarına selam edip Hiç olmazsa bu doğumunda Seni getirsin diye Bir şeyler geveleyen.. Hicran oldu sensizliğe çare bulamayışından ömrüm Hiç gelmeyeceğin bu şehirde "belki gelir(sin)lerin" derdine tutuldu.. Kadir Bulama |