belkide mekân tutmaktır sevmek
bir köy,bir sokak bir ağaç dibi
alışmak yer edinmek
ufak tefek sevmelerim oldu hep
yerleşkelere direnerek...


göçerdim
kapı numaralarım bile olmadı
yeşil mavi boyalı kanatlılarda
kilitlemeye yoktu derdim
gazetelerden perdelerim...


güz çiçeklerini severdim
sarı sarı açan
tohumlar toplardım kurtuluş parkından
okul dönüşü ceplerime
dikerdim,komili tenekelerine
uçardım firdevs’e kokularından...


irlanda’lı kız filmini izlemiştim
ilk aldığım televizyonda
kendi evimde
ve tanık olmuştum ilk defa ihanete...


sonraları, soğudum ceren’den
bir daha belik yapmadı saçlarını
dökmedi belinden
sarı açmadı çiçeklerim
arılar,almadı poleninden...


göçerdim daim;
dönence yirmiye bindirince turunu
büyük büyük adamlarla tanıştım
ve kendi adamlığımdan uzaklaştım...






...............................................................................Kasım