Herkes kendi hikayesini en acıklı sanır
Islak sokaklar mevsimindeyiz artık
Bu kalabalık şehre hüzün yağar Bu zamanlar yalnızlık yağar caddelerine Darma dağın saçlar Islanmış yüzler hep yere bakar Kahveleri bile dert yüklenir Çayları bile daha demli Unutulan sevgililer hatırlanır Veya sevgililer unutulmaya çalışılır Bu mevsimde vitrinleri az sulu rakı gibidir Bu şehrin her adımı yalnızlığa atılır Yinede hızlı atılır adımlar Koşulur bu sokaklarda Herkes kendi türküsünü söyler Yüzünü buruşturarak Herkes kendi hikayesini en acıklı sanır Dün gece bir aşkı gömdüm derine Dün gece sensiz öldüm Gözlerimi kapattım uyumadan Düşümde seni gördüm Dün gece bir aşkı gömdüm derine Dün gece sensiz öldüm gözlerimi kapattım uyumadan Düşümde seni gördüm Sensiz olan bu şehir istemem aşksız olsun Sensiz olan bu aşk istemem bensiz olsun |