Bir yatılı okul tenhalığı yaşanıyor sokaklarımda.
Sessizliğinle kumdan kaleler yaptım.
Konuştur dudaklarımı yalnızlığınla ,
Sesimi , sessizliğin ürkütüyor.

Sana kavuşma saatime daha çok var.
Gecenin ayazında sarılıyorum kollarına.
Bazen arka sokaklarda buluyorum seni ,
Bazen de hiç bilmediğim sokaklar da . . .

Devamını getiremediğim bir şeysin sen.
Sonuna sevda sözcüklerini eklediğim,
Okuyup da bitiremediğim ,
Dahası bir türlü göremediğim şeysin.

Ele avuca sığmayan tatlı bir bebek gibisin.
O kadar beyazsın ki ,
Ancak yıldızları temyiz ettiğimsin.
Ama , bir türlü öpemediğimsin.

Gündüzleri ip atlayan kız çocuklarısın .
Akşamları , kimsesizliğimsin ,
Ağlarken, gözyaşımsın.
Ama sen yabancısın.
Çünkü...
Çünkü benim olmayan bir bedeninsin.

Ne kadar da yakınsın bana ?
Ve bir o kadar da uzaksın ...