Akıyor zaman, akıyor yaşam
Kulların zumlu yakadan akan,
İnce oyunlar oynanıyor çoğu zaman,
Hayatlara büyük sekte vuran!

Çıkarına ters geldi, yumdu gözünü,
Koşarak gitti dost olan, dost sanılan!
Çok ince nüanslar bunlar, yürek sesizce sızlayan!
Anlasa da anlar, bir deli bir alim olan!

Ne akıl kar etti, ne yürek ne kelam,
Oku emri gelmişti, yine kendi bildiğini okuyor kul olan!
Farkında mı bilmem, çiğnediğiydi dost olan,
Yine boş sözler, Haktan başka var mı dost yar olan!

Sözler çok olur laf ebeliğine yok zaman,
Baş ağrır yürek dolu tas tamam,
Eyvallah çeker gider, yolunda olan!
Aşına lezzet atar, kaynayan kazana biber atan!

Zalim olmadım, açmadım ayıp hiçbir zaman!
Kulun kulla imtihanı en zor olan, İşini bilene bir anlıktır ayak kaydırmak,
Düşünülmez hiçbir zaman kolaydır hesap sormak!
Ehil işi Mevla’nın işine karışmadan işi Rabbine bırakmak!

Filiz Kocabıyık25/01/2011