Aşk Yalan/ın/dan Eskimiş
Bir adam âşığım dedi
Beyaz atlı prensi bulduğuma inandım önce Sonra prens kurbağaya dönüştü Dudaklarından öpünce Beyaz -at –sineğine… Anladım ki; Kırmızı panjurlu ev sadece fonmuş Aşk yalanının eskimeyen masalına Kadınlığım ise iyileşmeyen bir uçuk Kaldı dudağımda Keşkeler pişmanlık biriktirdi içimde Sarf edemedim… Duyun! Açıyorum artık ağzımın kilidini Gözyaşları panzehir değilmiş Tükürdüm yüreğimdeki zehri Şimdi sadece tebessüm ediyorum hayata Mona Lisa kıskanacak biliyorum ama Asın duvara ağzımı ibreti âlem için… AyNuR |