2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1722
Okunma
Bir adam âşığım dedi
Beyaz atlı prensi bulduğuma inandım önce
Sonra prens kurbağaya dönüştü
Dudaklarından öpünce
Beyaz -at –sineğine…
Anladım ki;
Kırmızı panjurlu ev sadece fonmuş
Aşk yalanının eskimeyen masalına
Kadınlığım ise iyileşmeyen bir uçuk
Kaldı dudağımda
Keşkeler pişmanlık biriktirdi içimde
Sarf edemedim…
Duyun!
Açıyorum artık ağzımın kilidini
Gözyaşları panzehir değilmiş
Tükürdüm yüreğimdeki zehri
Şimdi sadece tebessüm ediyorum hayata
Mona Lisa kıskanacak biliyorum ama
Asın duvara ağzımı ibreti âlem için…
AyNuR
5.0
100% (4)
Cevap Yaz