BEBEKLER HALA OYUNCAK AMA BEN BÜYÜMÜŞÜM!
Ana kokuyor her yanım buram buram
Bir zamanlar sütü kokardı bende anamın Ah! Çocukluğum, korunağım ana kucağım… Bir gün büyür mü? Diye sormuşsun kendine Çok mu erken sordun? Büyüdüm işte! Büyümeseydim keşke süt koksaydım da Ninniler söyleyip uyutsaydın dizlerinde Ama hiç büyümeseydim… İnsan büyürken, kendiyle dert de büyütüyormuş Ben çok erken büyüttüm dertleri Dertler büyürken benimle Sen de yalnız bıraktın beni… Sitem değil anam darılma, ağlama sakın! Bir damla düşse gözlerinden Yara olur kanar yüreğimde Ama çok çabuk büyüttün beni ya! Anam Daha oyuncak bile oynamadan… Şimdi, nerede bir bebek görsem Çocukluğum aklıma geliyor Hepsini kucaklamak istiyor kollarım Ama olmuyor ne kadar uğraşsam Oyuncak bebekler gerçek olmuyor Hiç biri artık süt kokmuyormuş… Ve anladım ki; Süt kokmak yalnız ana’ya has bir tatmış... AyNuR |
saygılar kaleminize ve yüreğinize...
çocukların çocukluklarını anneleriyle birlikte yaşaması dileğimle...