Gecenin koynunda
Gecenin koynuna ölüm sessizliğiyle giriyor kadın
Ve siyah bir pelerinle örtüyor omuzlarını gece Bomboş ruhunun içine sinsice akıyorken ayaz...titriyor Söylenmeyen bin kelime bir gözyaşına sığınmış ki ağır geliyor kirpiklere Ayaklarımı ıslatmayan deniz düşlerim senin olsun be sevgili çöpten yaptığım bebeğimi götüreceğim giderken Şimdi ismimi ses tonunu değiştirmeden söyle Bir gülü dikeninden temizlercesine olsun son dokunuşların Gökkuşağının altından geçersem ardıma bakıp el sallarım Yoksa bil ki yolum uzun ! Kamuran GÜNDÜZALP 18/03/2011 |