Mumyagöz çukurlarımda camdan bir göz gerçek gözlerim cam bir fanusun içinde saklı çıkarırlarken kan ağladım sessizce ama şimdi istediğin renkte görürsün kendini kulağıma kurşun akıttılar sağırım duygulara... dilimi de törpülediler ...büyük gelmişti ağzıma! sen bakma kuruyan tenime bir asır geçse de üstünden çoktan yırttı ellerim kefeni başımda takılı çember dar geliyor çıkarsınlar artık son bulsun asırlarca süren köleliğim ! uyandığım zaman cam fanusun içindeki kalbimi verin cinsiyetim kalsın ...onu istemem bırakın onu aç köpekler yesin zaten ondan hep köle insanlar doğdu !... Kamuran GÜNDÜZALP 02/05/09 Torino |
kutlarım şair, saygılarımla.