ÇOÇUK VE GÖZYAŞIŞiirin hikayesini görmek için tıklayın çoçuklar bizim geleceğimiz..ama o kadar çok sokaklara bırakılan ve dayakla büyüyen çoçuklarımız var ki..
dün akşam gördüğüm çoçuk beni çok etkiledi ve bakışları...ve akan yaşları..
Ağlamak
ama niye kime ağlayım... Ne anam var ne babam ne bir beşik ve bir döşek evim..toprağım karnım aç, çok aç susuz . çaresiz aş yok, su yok açım aç bir haftadır açım ağzıma yemek komadım su komadım nasıl ağlayabilirim ki... Sevin şu garibi ben garip bir kuşum ısıtın beni sevgiyle verin bana hayat ışığı verin bana sıcak toprak sıcak ...sımsıcak... nasıl ısınabilirim ki... Göremiyorum; ışık içinde olan dünyamı göremiyorum. Duyamıyorum; o mutlu ıslıkları duyamıyorum Ağlayamıyorum; akacak yaşımı kurutmuşlar bir damla bile kalmamış nasıl ağlayabilirim ki... CANAN DEMİREL |
ışık içinde
olan dünyamı göremiyorum.
Duyamıyorum;
o mutlu ıslıkları duyamıyorum
Ağlayamıyorum;
akacak yaşımı kurutmuşlar
bir damla bile kalmamış
nasıl ağlayabilirim ki...
Ah! sevgili hemşerim.Şiiriniz içimi acıttı.Gözyaşlarım klavyeyi ıslattı.
Keşke her yürek böyle çocuklara sizin kadar duyarlı olsa.
O güzel naif gönlünüz dert görmesin.
Bu çocuklara devletin el koyması lazım.Biz vatandalar hangi birini barındıracağız.
Duyarlı gönlünüze selam sevgiler.