UMUT DİYE SESLENDİ..
Adı sevgi
Temsili Kocaman bir yüreği vardı Bir de gözleri Çok emekler sığdırmıştı Kardelen misali Galası başladığı yerdi Bakmazdı asla geri Geçmişten aldıkları ellerindeydi Sımsıkı tutardı birikimlerini Yerine göre harcardı besbelli Kimseye anlatmazdı masal gibi Gerçeklerin sonatında rehber olurdu belki Matine meftuniyken Ram etmedi Lakin gurur değildi Adı sevgi Hüzünlerini rengarenk boyardı bazen Tuvalindeki ihtişamı sermest ederken İster yeşil gel bana, istersen mavi Değişmedi suaresi Bir elinde bir dal papatya Uzaklardan gelen bir leylak kokusu Binlerce çiçeğin buğusu Bir renk tuttu içinden Ah deli mavi Sus dilinde yanık ezgi Sığınmış kuytusunda bekledi Özgür ruhun hasreti Ya güftesi Bir gün gözlerinde ani bir gülümseme belirdi Hayalindeki gökkuşağının yedi rengi Damlalar düştü kirpiklerine yağmur arefesi Şiir penceresini aralarken mehtaba Güneşi tutmak istedi Kim tutabilirdi oysa ki Gerçeği hissetti Isısı yayılrken benliğine Engin mavilere kilitlendi İşte deniz feneri Bekliyordu bıraktığı gibi Adı neydi Umut diye seslendi Finaldi Besteledi.. Gece saat oniki... HAZAN |
UMUT ve DOSTCA