ÇANAKKALE DESTANI
Dil din ırk mezhep ayrımı gözetmeksizin bu ülkenin bağımsızlığı için canını veren kanını döken tüm şehitlerimizin anısına saygılarımla
Sene bindokuzyüzonbeşi vurdu Düşman heveslenip boğazı gördü Hem karadan hem de denizden sardı Gürleyince erler baş düştü yere Sandı Çanakkale geçilir yerdir İdrak edemedi buralar dardır Yer vatan olunca bu millet birdir Gürleyince erler taş düştü yere Fırladı siperden yağız askerler Gelmemiş cihana böyle neferler Altta toprak kaynar üstte gök gürler Gürleyince erler yaş düştü yere Sardı top sesleri denizi dağı Böyle cenk görmedi yaşamış sağı Düşman yedi büyük meydan dayağı Gürleyince erler kaş düştü yere Siperden çıkana ölüm vız gelir Üç beşi şehitse bini tez gelir Türk’ün sinesine mermi toz gelir Gürleyince erler baş düştü yere Martın onsekizi deniz gülleli Düşman dörtnal kaçar Türk’e yalelli İster yüzbin şehit ister yüzelli Gürleyince erler beş düştü yere Dünya varolalı bilmez böyle mart Türklük toy değildir cihan ile kart Bu toprakta gözü olana bin dert Gürleyince erler taş düştü yere Askerin önünde yağız yüzbaşı Gözleri masmavi dik iki kaşı Arasan bulunmaz cihanda eşi Gürleyince erler düş düştü yere Bir savaşki sığmaz tarih içine Düşman süngüleri yedi kıçına Anlattı dayağı kendi piçine Gürleyince erler diş düştü yere Çanakkale adı yazıldı göğe Öyle büyüdü ki güneşe değe Kim kalmış cihanda bileğin eğe Gürleyince erler beş düştü yere Al oldu savaşta denizin rengi Var mıdır cihanda Türklüğün dengi Düşman geç anladı savaşı cengi Gürleyince erler baş düştü yere Mustafa dedi ki gelenler gider Bizdeki sürüyü bizdeki güder Varsa gözü olan kendine eder Gürleyince erler taş düştü yere Bir destan yazıldı okuyanı şaşar Destan unutulmaz unutan beşer Türk bu vatan için ölüme koşar Gürleyince erler yaş düştü yere Tek gülleyle gemi batar denize Türk mermisi doldu gafil genize Şaşkınlıktan morluk düştü benize Gürleyince erler baş düştü yere Gökte güneş şaşkın doğada hava Kuş olsa da düşman yapamaz yuva Türklük varolmuş ki düşmanı kova Gürleyince erler beş düştü yere HAYDARİ yazsa da sığmaz satıra Vatan bu gardaşım gelmez hatıra Düşman tez benzedi uyuz katıra Gürleyince erler leş düştü yere |