Erilmez Bülbül
Ne feryat edersin seher zamanı,
Bir güle bu değer verilmez bülbül, Ahlarla karmışsın derdi, amanı, Aşkın yar gözünde görülmez bülbül. Mesken eylemişsin kendine bağı, Figanınla erir yüreğin yağı, Gülün aşkı ile geçirsen çağı, Vefasızsa güller derilmez bülbül. Şafaklar sökmeden gelsen ağlasan, Sevdalar söyleyip coşup çaglasan, Dillerini ateş ile dağlasan, Katı kalbe kolay girilmez bülbül. Bülbül çıran yanmış, dumanın tüter, Sanma feryatlarla acılar biter, Diyemem seherde ötüşün yeter, Seven gönül kolay yorulmaz bülbül. Yıllardır aşıksın sen gonca güle. İçinde coşanı getirdin dile, Onun kapısında kul olsan bile, Dünüp sana bir kez sarılmaz bülbül. Boğmuşsun gözünü hicrana, yaşa, Bir sevda dolanmış karalı başa, Gayretin, ümidin hepsi de boşa, Ölmeden vuslata erilmez bülbül. Siyahi der bende senden beterim, Gurbet elde günden güne biterim, Kurtulayım derken daha batarım, Bulanmış bir kere durulmaz bülbül. Hasan Ilter |