Sensizlik neler öğretiyor sevgili
Nelere alışıyorsun hiç aklında yokken...


Neler öğretiyor sensizlik
Gün batımında içerlemeyi hayata
Devredip onca acını anason kokusuna
Döndürmek başını umudun
Faydasızca…


Susmayı en sevdiğin şarkıda
Şıvgın yağmurlar hayallerine vurdukça
İrin toplamış yaralarını sağdıkça.
Havalanıp sonra bir güvercin kanadında
Çakılmak gecenin en zifiri karanlığına...




Kekre bir tat ile uyanıp yalan dünyaya
Her sabah aralamak kapıyı acılara.
Buyur etmek sensiz bir günü daha,
Yüreğim tetikte bir sesi beklemek,
Bir yudum su içerken yada
Bir lokma ekmekle diziliverirken boğazıma.
Saklarken esmer tenini kuytularımda
Hapsetmişken ciğerlerime kokunu
Gözlerinin izini silmemişken hala,
Hala bir umut ateşinde yanarken ruhum
En sonunda boyun eğmek yazgına.


Sensizlik neler öğretiyor sevgili,
Nelere alışıyorsun hiç yokken aklında.


Savruk bir şarkıyı susturup dilimde
Sıyırmışken var/lığını tenimden
İçten içe bi çiçeğe gülümserken usulca
Silerken izini sen/sizliğin dünyamda,

Salmışken hayalini sonsuzluğa
Yırtılan resimleri yakıp,şiirlere sövüp
Benzin döküp yakmışken tüm anıları
Kader böyleymiş deyip
Uzatmışken boynumu celladıma,
Vaz geçmişken ikimizden tam da,
Olacak şey mi şimdi çıkıp gelişin
Olacak şey mi o gözlerinle
Affet diyen o sözlerin ?


Bir nehirdim kurudum
Gayri akmam topraklarına…


Hülya Lila BOZKURT