Şiir üçlemesinin sonuncusu.
HANİ AYLAR
Gözler uykusuz, güneş uykuda demiştim, Tam ortasındayım iki ayın, Biri batsa ne çıkar demiştim. Demiştim bir gece. Kaç gündüzün arkasında kaldı, o gece?... Binlerce yemin ederken, İki ayın olduğuna, İki aylı günlerde.. Hani nerde o iki "AY"?.. Biri yerde, biri gökte. Biri yerde çok uzak. Biri gökte çok uzak. Birini kollarım kadar yakın hissetmek isterken, birine hiç bir kolun yetişemez çelişkisi. Ben gene susuyorum. Yeminleri mazime gömerken, İşte yine o karanlık... (1993) |