Senli Günler
Ne kadar da masum uyurdun yatağımızda
Ben hep durup yanıbaşında izlerdim seni dakikalarca Bakardım nefes alıp almadığına Sonra derin bir nefes çekerdim nefesinden Tenine dokunup senin sıcaklığını hissederdim Sen uyurken çok sıcak olurdu senin tenin Erirdi ellerim Daha hiç duymadığın sözleri benden Hep uyurken fısıldadım kulağına Bir yazar olmak istediğimi ilk defa uykunda öğrendin mesela Kaçıp gitmeyi düşündüğümü sensiz zamanlarda O kadar çok öptüm ki parmaklarını,ellerini,kollarını,yanaklarını Bak her yerine,dudaklarımın izi hâlâ üzerinde olmalı Kokladım o güzel saçlarını Nasıl da özledim SEN’li günleri Biliyorum gelmeyecekler artık geri Güneşini kaybetmiş bu garip hastanın Yalnızlık değil ölümdür kaderi |
süperrrr...tam pıuanımla tebrık ve sevgilerimle..