ALIN YAZIM...
Dümeni kırık köhne bir geminin denizde süzülüşü gibi kendimi kaybetmiştim,
Serseri bir kurşun misali, nereye çarpacağı belli olmadan yol alıyordum, Ruhum bedenimi terk etmiş gibi, hayalet bir şehrin ortasında yapayalnız geziniyordum, Esen rüzgarlar kasırgam olmuş; oradan oraya, dört bir yana savrulup duruyordum… Herşeyimi yitirmiştim belki ama, inançlarımı asla kaybetmemiştim, Her dibe vuruşun, bir sıçrama noktası olduğunu biliyordum her daim, İlahi adaletin tecelli edeceğinden bir an dahi şüphe duymuyordum, Biliyordum ki, elbet benimde ağlayan yüzümün, kahkahalar içerisinde güleceğini Alnıma yazılan yazının gerçeğe dönüştüğü andı bu, sonunu görebildiğim, Sen elimden tutanım, düşmüşken kaldıranım, başımı yasladığımda huzur bulduğum omzumsun, Damarlarımdaki kanım, içtiğim suyum, ekmeğim, aşım, en güçlü tarafımsın, Yönümü bulduğum pusulam, doğru yolumsun, Sen tanrının bana bir lütfu, alnıma kazınan en kıymetlim, sen "ALIN YAZIMSIN"… [ |
o kadar güzel açıklamışsınızki size söylyecek söz bulamadım
yinede içinizdeki o güzel umudun daha çok yeşerip pekişmesi açısından bir dörtlüğümle ek yapmak istiyorum
izninizle
dağ ne kadar yüksek olursa olsun
bir kenarı yol olur yol kardeşim
allahın rahmeti keremi boldur
asla ümidini kesme kardeşim
kesme ümidini kesme kardeşim
dilerim yaşadığın ve doğduğun şehir ve adım atığın her yer neşe ve huzur dolar
selam dua ve saygılarımla
a.e.o