YalnızlıkYoksun; Karanlığın çöktüğü sokaklarda Gücümü tüketen içimi kemiren bir yalnızlık Üstüme çöken susmuscasına ağlayamadığım Yalnızlık Ne kadar acı Küçücük ısığıyla karanlığı aydınlatmaya çalışan Bir sokak lambası gibi İçimdeki karanlığa yalnızlıkta yaşayabilmek için Etrafıma ışık sacmaya umut etmeye Belki bir gün dönersin diye Gücüm yok Dönmedin; Yine yalnızım sensizim sensizliğin koylarında Hayalin yanımda anılar gözümün önünde Uzanıp tutarım diye bir umut tetikliyor içimi Nafile parçalanışlarım Senin hayalinin bile derman olamadığı yalnızlık Karanlıkta yolumu buldurtmayan Işık aramama bile neden bırakmayan yalnızlık Keşke; Keşke diyeceğim hayatımda pişmanlık duyacağım anlar Özgür bir kuşun yükselişi gibi uçup gitseydi Gökyüzüne bir sigara dumanı gibi yol alsaydı Gecenin tükenmeyen karanlığında kaybolduğu gibi Kayboldum seninle olan karanlıkta Son pişmanlığın bile fayda etmediğini Anladığımda... Vkeskin |
şiir dostları güzel yorumlarınız için