Banliyö Treninde Maskeli BaloŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Şiirimin Hikayesini Mayakovsky üstadın bir sözüyle ifade etmek istiyorum.
’’Hayatın en hüzünlü anı, mevsimine kapıldığın kişinin bahçesinde açabilecek bir çiçek olmadığını anladığın andır’’
Başka bir gün ,
Gün sigarasız ,gün dertsiz ,gün harab Banliyö treninde,maskeli balo Maskesi yüzünde, onlarca sahte insan Ben davetsiz misafir. Farkedilmedim, maskemde yoktu. Ah! gözleri kör eden kin Banliyö treni kan, banliyö nefret Bakındım önce , insanları izledim Yüzleri görünmese de gülüşleri kulağımı tırmalıyordu Bu ses tanıdıktı,bana yabancı değildi Bu, ihanetin gülüşüydü Pandora, pandora kutuna girecek onlarca insan etrafımda .... Banliyö treninde maskeli balo İfadelerimi anlayamıyorum, Kendimi tanıyamıyorum, Avucumdaki uzun çizgi geriye çekiliyor, Aşkın sersemliği bu olsa gerek, İhanetin yada... Ellerimde onun elleri, Gözlerimde onun gözleri, Dudağımda onun dudağı, Sırtımda onun bıçağı, Onun kalbinde dostumun kalbi. ....2... Matruşkanın sonuna vardım ve gördüm ihaneti Dostumun gözünde yakaladım, Olduğum yer, Banliyö treni Ve bir balodayım, yüzüne yabancı kaldığım dilber, Maskeni fark edemedim, Altında gizli surat, İfaden, tahiminimde kalbini hissedebiliyorum, İğneler acıtsada, ismimi telafuz ettirecektir elbet Dostumun eli , sevdiğimin yüreğinde olsun Bir ayağı mutlulukta, öteki ayağı ... |