İLAHİ MAHKEME
Ben
Kollarımı incitme karanlık yüzlü melek Bedenimi iterek nereye götürürsün Gönderdim yaradana gönülden dua dilek Amelimi okuyup ruhumu süpürürsün Melek Ömrünü araştırıp baktırdım sevabına Hayallerin dünyanın fesadıyla barışmış Nefsani duyguları uydurmuş kitabına Sevapların azıcık riya ile karışmış Ben Gaybımda konuşurdu kapısına dek gittim O ana kadar nefsim melül sakin dururdu Rabbimin rızasını almaktı tek niyetim Nefs şeytanla barışıp köpek gibi kudurdu Melek Nefsin terbiye edip tasmasını taksaydın Bilirsin insandaki canlar baki değildir Tende nefsi bitirip değerini yaksaydın Ruhun sanki layemut sonsuz ömre meyildir Ben Bilirim duracaktır bir gün ömür saatim Lakin dünya rengarenk gözlerimi cezbeder Onunla uğraşmaya kalmadı hiç takatim Kapıya gelir melek tende ruhu kabzeder Melek Mademki biliyordun kurallara uysaydın Sana göndermedik mi kitap ile peygamber Tabiattaki zikri sayihayı duysaydın Kazanırdın cennette güllerle misk-ü amber Ben Bu dünya serabının çeliktendir kolları Oysa ben bir acizim bir deriyim bir kemik Kendinden labirenttir düze çıkmaz yolları Ömrümün zamanını ördürdü ilmik ilmik Melek Terazinde ameller sade budur vesselam Sana tarlayı verdik adam gibi ekseydin Burada sökmez torpil boşuna etme kelam Cenneti kazanmak zor ceremeyi çekseydin Ben Sığınırım rabbimin RAHİM RAHMAN adına Soluma geldi kitap amel kısmı nahoştur Pişmanlıklar diz boyu ruhta eser fırtına Gözlerimde nedamet ellerimse bomboştur Melek Gördün sevdiklerini kabre girdiler tek tek Rahat nefes aldında kendin layemut sandın Ektiğin burda biçtin hakettin cezanı çek Yapacak birşeyim yok yazık çok geç uyandın Ben Affet Affet Allah’ım beni aciz yarattın Rızan illaki rızan herşeyimden öncedir Gönlüm sevginle dolu dilimdeki evrattın Merhamet ilmiğin çek boynum kıldan incedir ŞEHRİSTAN |
selamlar.