RUHTAKİ ZİFİR
Zinciri kırıldı sevginin;
Çığlık çığlık tüm bedenler, Kulağı ağrıyor gönlümün… Duymak istemiyorum İnsanlık dışı sesleri, Ağlıyor yüreğimin en tenha yeri… Ne gidişin bu kadar incitti beni Ne sevgini köreltmen… İnleme ne olursun, Kırılır zinciri vicdanın. Hainlik pusu kurdu yollara… Çaresizlik ağlar, Riyâ güler, Kin kahkaha atar… Savrulsun ten dört bir yana, Damlasın her yere kan… Hadi durma bir an, Yak etimden bir fitil… Ne geçti eline! Daha mı çok koyuldu kırmızı? Daha mı çok sarardı sarı? Hangi beden bilir, Bir yumruk yürekte ne biter? Boş ver, Aldırma… Bir canım var verecek; Verdik say, Aldı saysın… İçimde bir gözyaşı ağlar, Bin yalan paklar yürekleri. Bir doğru aranıyor şimdilerde; Kulak kirişte, Gözler ufukta, El başta… Bir türkü duyuluyor derinden, Belki de Yemen çöllerinden… İnsan olmak ne zormuş, İnsan kalıbı ruhu sarmış. Bırak ellerini şu ırmağa, Arınsın ellerin. Ya ben? N’apıyım şimdi böyle Dört büklüm sancılı? Ya o? Nasıl yaşar ki Şimdiden sonra Böyle… 22.2.2011 Serap DEMİRTÜRK -SERAP HOCA- |
Belki de Yemen çöllerinden…
İnsan olmak ne zormuş,
İnsan kalıbı ruhu sarmış.
Bırak ellerini şu ırmağa,
Arınsın ellerin.
Güzeldi, saygıyla kutluyorum